Een val, een les: inzichten uit onverwachte momenten

“Mama, ik ben zo bang dat ik doodga,” fluistert mijn zoontje met grauwe gelaatstrekken. Zijn lippen, bleek als zijn gezicht, trillen na zijn val van de rand van de manegebak, 2 meter omlaag, op de harde betonnen vloer. Zijn paniek grijpt me bij de keel en ik probeer hem gerust te stellen. “Adem maar rustig in en uit, liefje. Je gaat niet dood. In elk geval niet nu, hopelijk pas als je een oude man van honderd bent.”

Razen naar de eerste hulp

Mijn zoontje valt wel vaker, dus maak ik me aanvankelijk niet al te veel zorgen. Maar zijn bleekheid en extreme buikpijn baren me zorgen. Hij kreunt van pijn, zijn gezicht vertrokken in een grimas van ongemak. Op een schaal van 0 tot 10 beschrijft hij zijn pijn als een ondraaglijke 10+. Ik bel snel zijn vader en vraag hem met de auto naar de manege te komen. Tijdens de rit besluit ik de huisartsenpost te bellen, maar zij adviseren me 112 te bellen. We razen over de Ceintuurbaan richting Isala Ziekenhuis in Zwolle, een plek waar ik normaal alleen kom om te werken als communicatieadviseur.

Bij de Spoedeisende Hulp staat het team al klaar als we arriveren. Lonneke, de arts, is doortastend. Tobian wordt op een brancard gehesen en ondergaat bloedonderzoek, een röntgenfoto en een echo. Terwijl een infuus met pijnstilling zorgt voor verlichting. Onze kleine jongen toont zich dapper en ik probeer mijn eigen zorgen onder controle te houden. Ik streel zijn zachte haren en geef kusjes op zijn voorhoofd. om hem te kalmeren.

Enorme opluchting

De echo van zijn buik onthult iets verontrustends en de artsen overleggen in vaktermen. Ik vraag naar de bevindingen. “We zien bloed bij de lever en een bloedstolsel in de blaas. Waarschijnlijk heeft hij een scheurtje in zijn lever,” legt Lonneke uit, terwijl ze probeert me gerust te stellen dat dergelijke verwondingen vaak vanzelf genezen bij jonge kinderen. Een operatie is alleen nodig als het echt niet anders kan. We wachten op de resultaten van het bloedonderzoek. De leverwaarden zijn verhoogd, wat wijst op een scheurtje. De rest van de bloedwaarden zijn gelukkig goed en er lijken geen verdere complicaties. De traumachirurg bevestigt dat er waarschijnlijk geen operatie nodig is. Een enorme opluchting.

Je leven kan in seconden anders zijn

Ondertussen, tussen de geruststellingen van de artsen door, slaat de realiteit van de situatie me vol in het gezicht. Mijn zoon had dood kunnen gaan door deze val. Het herinnert me eraan wat echt belangrijk is in het leven. Het leven kan in een paar luttele ogenblikken helemaal anders zijn. Je kunt plannen, maar weet nooit wat het leven voor je in petto heeft. Vaak loopt het toch anders en ook dan moet je het beste ervan maken.

Leef niet in angst

Het leven is onvoorspelbaar. De meeste scenario’s die je bedenkt komen niet uit. We lijden daardoor het meest onder angsten die nooit gebeuren. En als het eenmaal zover is, zie je dan wel weer. Dag voor dag. Lang verhaal kort. Leef nu in het moment! Yesterday is history, tomorrow a mystery, today is a present. That’s why it’s called the present. Klinkt cliché en dat is het ook omdat het zo waar is. Het klinkt heel makkelijk en eigenlijk is dat het ook. Wij volwassenen maken het onszelf alleen zo ontzettend moeilijk.  

Lieve mensen, vertel de mensen van je houdt wat ze voor je betekenen. Je weet nooit of je het morgen nog kunt doen.

Dikke knuffel vanuit het ziekenhuis,

Karin